Barszcz z rurą

Proponujemy barszcz czerwony gotowany na kościach wołowych szpikowych zwanych potocznie rurami. To bardzo zdrowa zupa, mocno kolagenowa i jednocześnie bardzo smaczna. Kości długo gotowane nadają jej wyjątkowego sznytu. Barszcz z rurą znany był już w przedwojennej kuchni polskiej i uważany za rarytas.

Składniki:

• 1 nóżka z kurczaka-duża , tłusta
• 2 kawałki kości wołowej ze szpikiem, ok. 1/2 kg, tzw. rury
• 2-3 skórki z boczku wędzonego
• 2 marchewki
• 1 mały seler
• 1 cebula z łupiną
• 1/2 pęczka koperku
• 3-4 grzybki suszone
• 1 czubata łyżka majeranku
• 3 ząbki czosnku
• 3 liście laurowe
• kilka kulek ziela angielskiego i pieprzu czarnego
• 1 słoik 0.5 l buraczków wiórków! (u nas domowa zaprawa)
• 3-4 łyżki zaprawy buraczanej
• 1 -2 łyżki soku z cytryny
• 1 łyżka cukru
• sól do smaku
• 2-3 łyżki maggi

Sposób wykonania:

Nóżkę z kurczaka, skórki z boczku i kości ze szpikiem przekładamy do garnka, zalewamy dwoma litrami wody. Dorzucamy marchew, seler, cebulę, grzybki suszone i koper. Wstawiamy na ogień. Doprowadzamy do wrzenia, zmniejszamy ogień tak, aby wywar tylko pyrkał. Dodajemy przyprawy: łyżeczkę soli, liście laurowe, pieprz i ziele angielskie. Gotujemy wywar 3 godziny na bardzo małym ogniu.

Po tym czasie wyjmujemy z garnka mięso, kości, cebulę i koper.

Wrzucamy buraczki ze słoika i zaprawkę do barszczu. Trzymamy nadal barszcz na ogniu 15-20 minut, ale uważamy, żeby się nie zagotował ponieważ straci swój głęboki, buraczkowy smak. W tym czasie dodajemy do zupy czosnek pokrojony w plasterki i doprawiamy go cytryną (ostrożnie, bo buraczki ze słoika i zaprawka do barszczu jest już przyprawiona), cukrem, majerankiem i maggi.

Barszcz podajemy z ulubionymi dodatkami, na przykład z uszkami lub z ziemniakami ugotowanymi osobno i okraszonymi boczkiem. Szpik z rury jest bardzo smaczny i zdrowy, warto go zjeść!

Barszcz z rurą gotowy!

Nasze rady:

Przepis na barszcz z rurą podaje Maria Disslowa w wydanym w 1930 roku poradniku zatytułowanym”Jak gotować”. To bardzo popularna książka kucharska z okresu międzywojennego, z której my często korzystamy, ponieważ Pani Disslowa w odróżnieniu od Ćwierczakiewiczowej czy Monatowej podaje w przepisach dokładną listę składników i jej dania łatwo przyrządzić.

Po wojnie uznano barszcz z rurą za jedno z dań charakterystycznych dla kuchni warszawskiej. Pomysł na tę zupę zaczerpnęłyśmy z książki kucharskiej zatytułowanej „Warszawa da się zjeść” autorstwa Pawła Płaczka.

Barszcz polski z rurą jest wyśmienity i na pewno zagości w naszym domu na stałe.